Γιγάντιες καμήλες ζούσαν στην Αρκτική!

Οι καμήλες μπορεί να είναι διάσημες για την ικανότητά τους να επιβιώνουν στην έρημο, όμως πριν από 3,5 εκατ. χρόνια ζούσαν σε πολύ πιο ψυχρά κλίματα, όπως δείχνουν τα απολιθώματα μιας γιγάντιας καμήλας που βρέθηκαν στον Αρκτικό Καναδά, κοντά στο Βόρειο Πόλο. Είναι το βορειότερο σημείο στον κόσμο που έχουν ποτέ βρεθεί ίχνη καμήλας, περίπου 1.200 χιλιόμετρα βορειότερα από ό,τι είχε ανακαλυφθεί καμήλα μέχρι σήμερα. Η ανάλυση των πρωτεϊνών στα οστά του εξαφανισμένου ζώου έδειξε ότι επρόκειτο για ένα είδος που ήταν πρόγονος της σημερινής καμήλας δρομάδας (η οποία έχει μια μόνο καμπούρα). Οι Καναδοί και Βρετανοί ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», σύμφωνα με το BBC και το «Science», αναφέρουν ότι την εποχή εκείνη πριν από 3,5 εκατ. χρόνια, στα μέσα της Πλειοκαίνου, η θερμοκρασία της Γης ήταν αρκετά υψηλότερη από ότι σήμερα, ωστόσο η επιβίωση στον Αρκτικό κύκλο θα ήταν ακόμα και τότε πολύ δύσκολη. Οι προϊστορικές καμήλες, που ήταν 30% μεγαλύτερες από τις σύγχρονες, θα έπρεπε να τα βγάλουν πέρα με μακράς διάρκειας και σκληρούς χειμώνες, όταν επί έξι μήνες η θερμοκρασία θα έπεφτε πολύ κάτω από το μηδέν. Παράλληλα, θα υπήρχαν συχνές χιονοθύελλες και μόνιμο σκοτάδι, αν και, από την άλλη, εκτιμάται ότι τότε οι αρκτικές περιοχές θα καλύπτονταν από δάση. Αν και οι επιστήμονες γνώριζαν ότι οι καμήλες είχαν εξελιχθεί αρχικά στη Βόρεια Αμερική, με τα πρώτα απολιθώματά τους να χρονολογούνται προ 45 εκατ. ετών, δεν περίμεναν να βρουν ίχνη τους τόσο βόρεια (μερικές καμήλες εκτιμάται ότι έφθασαν στην Ασία διασχίζοντας τη γέφυρα ξηράς που τότε ένωνε την Αλάσκα με τη Σιβηρία). Τα απολιθώματα από οστό ποδιού που ανακαλύφθηκαν στο αρκτικό βορειοανατολικό καναδικό νησί Έλεσμερ, στα δυτικά της βόρειας Γροιλανδίας, δείχνουν ότι οι προϊστορικές πολικές καμήλες είχαν ύψος περίπου 2,7 μέτρων και βάρος γύρω στα 900 κιλά. Η εμφάνισή τους εκτιμάται ότι ήταν παρόμοια με τις σημερινές καμήλες, αν και ίσως είχαν πυκνότερο τρίχωμα για να ζεσταίνονται καλύτερα. ΠΗΓΗ:kaltsa.gr

Το Πάσχα των Καθολικών

To 1054 η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν ήδη για αιώνες σπασμένη σε δύο κομμάτια. Στην Ανατολική, τη Βυζαντινή: Ήταν η φυσική συνέχεια της αρχικής, με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, τη "Νέα Ρώμη", την πόλη που επέλεξε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 330 ως έδρα του όταν η "παλιά" Ρώμη γνώριζε μια μακρόχρονη περίοδο παρακμής και όταν το κέντρο βάρους των πολιτικών και στρατηγικών αποφάσεων για την επιβίωση της αυτοκρατορίας είχε μετακινηθεί προς τα ανατολικά. Και την Δυτική, την "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία": Που στην ουσία ήταν η τεχνητή αναβίωση της αρχικής, από Φράγκους και Γερμανούς βασιλείς, με πρωτεύουσες μακριά από τη Ρώμη. Η αδιαφορία των Βυζαντινών για τη Δύση, (μετά τον Ιουστινιανό, που τον 6ο αιώνα είχε προσπαθήσει -και σε μεγάλο βαθμό καταφέρει- να ενώσει τα παλιά εδάφη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας), άφησε ένα κενό στην περιοχή, η οποία, όταν πια εκπολιτίστηκαν και τα τελευταία κύματα των βαρβάρων, άρχισε και πάλι να παίζει ένα σπουδαίο γεωπολιτικό ρόλο. Η πιο καλή λύση που είχαν οι Δυτικοί Αυτοκράτοτρες για να επισημοποιήσουν την κυριαρχία τους, ήταν η συμμαχία με τον αρχιεπίσκοπό της Ρώμης, τον Πάπα, τον σημαντικότερο από τους ηγέτες του Χριστιανισμού. Το Σχίσμα των δύο Εκκλησιών Το 1054, λοιπόν, όταν επήλθε το τελικό Σχίσμα μεταξύ της Ορθόδοξης και της Καθολικής εκκλησίας, δεν είναι παρά μια συμβολική χρονιά. Οι διαφορές μεταξύ Ανατολής και Δύσης είχαν οξυνθεί με τα χρόνια και το πραγματικό σχίσμα ήταν πραγματικότητα για πολύ καιρό. Όταν ο Πάπας Λέων Θ΄ και ο Πατριάρχης Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος αντάλλαξαν μεταξύ τους αναθέματα, απλά επισημοποιήθηκε... Στα χρόνια της καταδίωξης των Χριστιανών από τους ειδωλολάτρες Ρωμαίους, η πρώιμη Εκκλησία είχε εξελιχθεί με διαφορετικό τρόπο στις διάφορες περιοχές της Αυτοκρατορίας, όπως ήταν λογικό, εξ αιτίας του τεράστιου μεγέθους της. Όταν πια ο Χριστιανισμός έγινε νόμιμη θρησκεία, προέκυψαν τρεις Πατριάρχες, σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές: Ρώμη, Αντιόχεια, Αλεξάνδρεια. Σύντομα προστέθηκαν κι εκείνοι της Ιερουσαλήμ και της Κωνσταντινούπολης. Όταν ο Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας στην Ανατολή, διαιρόντας το κράτος πρακτικά στα δύο, οι τέσσερις τελευταίοι ανήκαν στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, με αποτέλεσμα να συμμαχουν πολύ συχνά εναντίον εκείνου της Ρώμης. Το 1054, πιεσμένος και από τις πολιτικές φιλοδοξίες των συμμάχων του Φράγκων και Γερμανών, ο Πάπας απαίτησε να έχει εξουσία ανώτερη των τεσσάρων Πατριαρχών της Ανατολής και να ασκεί δικαιοδοσία πάνω τους. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι... Διαφορές υπήρχαν σημαντικές και μεγάλες στα δόγματα του κάθε πατριαρχείου σχεδόν από πάντα. Ο περίφημος όρος "filioque" (και από τον Υιό), προκαλούσε διαφορετικές ερμηνείες. Στα λατινικά, η λέξη processio αφορά και την αποστολή αλλά και την εκπόρευση. Η αποστολική εκκλησία έλεγε ότι ο Υιός γεννήθηκε από τον Πατέρα, ενώ το Άγιο Πνεύμα "εκπορεύεται" από αυτόν. Επίσης, ότι ο Υιός "εστάλη" στη Γη από τον Πατέρα. Το μπέρδεμα, λοιπόν, με τον λατινικό όρο είναι ότι οι Καθολικοί πρόσθεσα το "filioque" με τρόπο που δείχνει ότι η αποστολή του Αγίου Πνεύματους γίνεται και από τον Υιό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία έβλεπε ότι ο Πάπας στην ουσία έλεγε πως υπάρχει μια δομή μέσα στην Αγία Τριάδα και όχι μια μόνο, τριαδική οντότητα. Το 1054, το θέμα έληξε για πάντα. Η Χριστιανική Εκκλησία χωρίστηκε στα δύο οριστικά. Ιουλιανό και Γρηγοριανό ημερολόγιο Όπως είναι λογικό, για να δικαιολογήσπουν στους λαούς τους οι θρησκευτικοί ηγέτες τα διαφορετικά τους δόγματα, χρειάζονταν και διαφορετικά έθιμα. Από το 1582, η Καθολική Εκκλησία άρχισε να υπολογίζει τις γιορτές της βάσει του νέου, του Γρηγοριανού ημερολογίου, όταν η Ορθόδοξη Εκκλησία λειτουργούσε με βάση το παλιό, το Ιουλιανό, αυτό, δηλαδή, που είχε υιοθετηθεί από τον Ιούλιο Καίσαρα, και χρησιμοποιείτο όταν εμφανίστηκε ο Χριστιανισμός. Το "διορθωμένο" Γρηγοριανό ημερολόγιο είναι αυτό που χρησιμοποιείται παγκοσμίως σήμερα -η Ελλάδα ήταν η τελευταία χώρα που το υιοθέτησε, το 1926. Αλλά είναι άλλο πράγμα το πώς γυρίζει ο κόσμος και άλλο το πώς γιορτάζουν τις γιορτές του οι θρησκείες... Σύμφωνα, λοιπόν, με την παράδοση, το Πάσχα, η Ανάσταση δηλαδή του Χριστού, γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία της 21ης Μαρτίου. Γι' αυτό και φέτος οι Καθολικοί γιορτάζουν το Πάσχα τους σήμερα, αφού η πρώτη πανσέληνος μετά την 21η Μαρτίου σημειώθηκε στις 27 του μηνός. Σύμφωνα, όμως, με το Ιουλιανό ημερολόγιο που χρησιμοποιεί η Ορθόδοξη Εκκλησία, η εαρινή ισημερία δεν είναι στις 21 Μαρτίου, αλλά στις 3 Απριλίου. Έτσι, ενώ για τους Καθολικούς το Πάσχα έρχεται από τις 22 Μαρτίου ως τις 25 Απριλίου κάθε χρόνο, για τους Ορθόδοξους έρχεται πάντα μία εβδομάδα ή και παραπάνω αργότερα, από τις 4 Απριλίου ως τις 8 Μαΐου (φέτος το γιορτάζουμε στις 5 Μαΐου). Ήθη και Έθιμα Εκτός, όμως, από την ημερομηνία, δεν υπάρχουν πολλές άλλες διαφορές στο πώς γιορτάζεται το Πάσχα των Καθολικών και των Ορθόδοξων. Τελετουργικά, η κάθε Εκκλησία εννοείται ότι ακολουθεί δικές της συνήθειες, όπως με κάθε γιορτή ή καθημερινή ακολουθία άλλωστε. Αλλά τα έθιμα δεν έχουν τόσο να κάνουν με τα θρησκευτικά δόγματα, όσο με τις συνήθειες του κάθε λαού. Το βάψιμο των αυγών, για παράδειγμα, είναι κάτι που συναντά κανείς σε όλες τις βαλκανικές χώρες, αλλά και σε αυτές της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Δηλαδή, δεν τα βάφουμε μόνο οι Ορθόδοξοι, αλλά και βαθιά Καθολικοί λαοί όπως οι Πολωνοί, οι Τσέχοι ή οι Κροάτες -ακόμη και οι Προτεστάντες Γερμανοί (σημείωση: Το Πάσχα των Προτεσταντών συμπίπτει με των Καθολικών). Στον Αγγλόφωνο κόσμο, υπάρχει το έθιμο των σοκολατένιων λαγών και αυγών, που σιγά σιγά πέρασε και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Φωτιές ανάβουν σε διάφορα σημεία της Ευρώπης, όπου καίγεται το ομοίωμα του Ιούδα. Αυτό το συναντά κανείς και καθολικά χωριά της Ιταλίας, αλλά και στην ορθόδοξη Κύπρο και Ελλάδα. Ένα πολύ ιδιαίτερο "έθιμο" είναι αυτό που συναντά κανείς στις σκανδιναβικές χώρες. Όλες οι τηλεοπτικές σειρές μυστηρίου προγραμματίζονται για τη Μεγάλη Εβδομάδα! Όσον αφορά στο τι τρώγεται στο τραπέζι της Λαμπρής, ο κάθε λαός εννοείται ότι το προσαρμόζει στο μενού του. Δεν θα βρει ποτέ κανείς αρνί, δηλαδή, στον αγγλόφωνο κόσμο ή στο Βορρά. Στην Σουηδία, ας πούμε, προτιμούν τη... ρέγγα. Στη Βραζιλία τρώνε κάτι που μοιάζει με φυστικοβούτυρο. Γενικά, το τραπέζι της Κυριακής του Πάσχα μόνο στην Ελλάδα είναι τόσο πλουσιοπάροχο, όσον αφορά στο κρέας. Σε όλες τις χώρες η σημασία δίνεται στο γλυκό. Από το ρωσικό Πάσκα, στο ιταλικό Πανετόνε και βέβαια στο δικό μας Τσουρέκι, μερικά από τα πιο γευστικά γλυκά δημιουργούνται τις άγιες αυτές ημέρες. ΠΗΓΗ:newsbomb

Σάρον: Το ιρανικό χωριό που ομιλεί την ελληνική

Ταξιδεύοντας στο Ιράν, συνάντησα κάποιον που μόλις άκουσε ότι ήμουν Έλληνας, μου είπε την ακόλουθη συναρπαστική ιστορία. Στο Ιράν, στα βουνά κοντά στη Περσέπολη, υπάρχει ένα χωριό αποκαλούμενο Σάροο (Σάρον), όπου οι άνθρωποι μιλούν Ελληνικά μέχρι σήμερα. Μου είπε ότι επισκέφτηκε το χωριό ο ίδιος και άκουσε τους ανθρώπους εκεί να μιλάνε την Ελληνική γλώσσα. Η εξήγησή του ήταν ότι αφότου ο Αλέξανδρος επέστρεψε από τις Ινδίες, και αφού έκαψε την Περσέπολη, μερικοί από τους στρατιώτες του παρέμειναν πίσω και δημιούργησαν εκεί μια αποικία ονόματι Σάρον. Αυτή η αποικία είναι σήμερα το χωριό Σάροο. Πρέπει να σημειωθεί ότι η λέξη σάρον είναι αρχαία Ελληνική λέξη που σημαίνει σκούπα. Η λέξη σαρκά είναι παράγωγο της λέξης σάρον και χρησιμοποιείται στην Κύπρο μέχρι σήμερα και σημαίνει σκούπα. Το δε ρήμα ‘‘σαρώ’’ στη Κυπριακή διάλεκτο σημαίνει ‘‘σκουπίζω’’. Δεν είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ το χωριό ο ίδιος, αλλά εάν αυτά που λέει ο φίλος μου στο Ιράν είναι αλήθεια, τότε αυτό θα ήταν ένα νέο έδαφος για τους γλωσσολόγους της Ελληνικής γλώσσας που αποκαλύπτεται, και ένας καινούριος τόπος για μακρινούς, χαμένους Έλληνες να βρεθούν... ΠΗΓΗ:yahoo

Η αμερικανική Αεροπορία ανέπτυξε αιφνιδιαστικά stealth F-22Α Raptor στη Ν. Κορέα!

Stealth μαχητικά αεροσκάφη F-22A Raptor, απέστειλαν εσπευσμένα οι ΗΠΑ στη Νότιο Κορέα, σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν τυχόν στρατηγικό αιφνιδιασμό των Βόρειων οι οποίοι ελέγχουν με το πυροβολικό τους ολόκληρη της περιφέρεια της Σεούλ. Τα μαχητικά προσγειώθηκαν πριν λίγες ώρες σε αεροπορική βάση στη Νότια Κορέα και είναι η πρώτη φορά που αναπτύσσονται στην κορεατική χερσόνησο για πρώτη φορά από την εποχή που το θεωρούμενο ως κορυφαίο μαχητικό αεροσκάφος του πλανήτη εντάχθηκε στην δύναμη της USAF. O αριθμός τους δεν έχει γίνει γνωστός, αλλά μπορεί να φτάνει και την μία Μοίρα (18 αεροσκάφη) αφού προέρχονται από την Ιαπωνία, όπου είχαν μετασταθμεύσει στην Αεροπορική Βάση της Kadena στις 15/01 προερχόμενα από την πολιτεία της Βιρτζίνια. Όπως επισημαίνεται η κίνηση των ΗΠΑ να στείλουν στη Νότια Κορέα τα πλέον σύγχρονα μαχητικά τους έρχεται ημέρες μετά την αποστολή των επίσης stealth βομβαρδιστικών Β-2 Spirit αλλά και των στρατηγικών βομβαρδιστικών Β-52, κάτι είχε εξοργίσει το καθεστώς της Pyongyang. Η σημερινή αποστολή όμως των F-22A διαφοροποιείται σε σχέση με τις προηγούμενες καθώς αφορά μεταστάθμευση των μαχητικών σε Αεροπορική Βάση και όχι πτήση στον εναέριο χώρο της Νότιας Κορέας και στη συνέχεια επιστροφή στις βάσεις τους κυρίως στο Guam. Σύμφωνα με την UASF τα αεροσκάφη προσγειώθηκαν στη Νότια Κορέα για να συμμετάσχουν σε άσκηση με την νοτιοκορεατική Αεροπορία δεν διευκρινίστηκε όμως πόσο θα παραμείνουν στη χώρα. Τα αεροσκάφη βρίσκονταν στην περιοχή της Ν.Α. Ασίας και πιο συγκεκριμένα στην Ιαπωνία από τις αρχές Ιανουαρίου όπου είχαν φτάσει από τις ΗΠΑ. Πρόκειται για αεροσκάφη της 1η Μοίρας της αμερικανικής Αεροπορίας η οποία εδρεύει στην ΑΒ του Langley-Eustis της πολιτείας της Virginia. Όπως αναφέρει η Wall Street Journal επίσημος από το επιτελείο του Αμερικανού προέδρου και εάν οι ΗΠΑ λαμβάνουν σοβαρά τις απειλές της Βόρειας Κορέα απάντησε θετικά λέγοντας πως πρόκειται «για απειλές τις οποίες έχουμε να δούμε εδώ και δεκαετίες». Πάντως η κίνηση είναι δυσανάλογη της ισχύος της βορειοκορεταικής Αεροπορίας, η οποία με εξαίρεση δύο Μοίρες MiG-29, τα λοιπά αεροσκάφη που διαθέτει είναι της εποχής του πολέμου του Βιετνάμ και σίγουρα δεν χριεάζονται stealth μαχητικά για την αντιμετώπισή τους... ΠΗΓΗ:defencenet.gr

Κρόκος Κοζάνης: Ένας σπάνιος θησαυρός

Αλλιώς το σαφράν ή η ζαφορά, προέρχεται από το φυτό Crocus sativus (κρόκος ο ήμερος) και αποτελεί ένα από τα πιο σπάνια και ακριβότερα μπαχαρικά στον κόσμο. Είναι γνωστός για τις γευστικές, αρωματικές και θεραπευτικές του ιδιότητες, όπως επίσης για το έντονο κίτρινο χρώμα που δίνει. Πέρα από την Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα την Κοζάνη, ο κρόκος παράγεται και σε ακόμα λίγες χώρες του κόσμου, όπως στην Ινδία, στο Μαρόκο, στο Ιράν και στην Ισπανία. Ωστόσο, ο κρόκος Κοζάνης αξιολογείται ως καλύτερης ποιότητας σε σύγκριση με αυτόν των άλλων χωρών. Στο εμπόριο, λοιπόν, θα το βρείτε σε συσκευασίες των 0,5, 1, 2, 4, 28 γραμμαρίων και κοστίζει περίπου 2,5 ευρώ το γραμμάριο. Ο κρόκος Κοζάνης αποτελεί πολύ καλή πηγή βιταμίνης C, σιδήρου, μαγνησίου, μαγγανίου και καλίου, ενώ περιέχει πολύ μικρή ποσότητα υδατανθράκων και λίπους. Επιπλέον, περιέχει βιταμίνες του συμπλέγματος Β, τα καροτένια α, β και γ, λυκοπένιο, ζεαξανθίνη και ισχυρά αντιοξειδωτικά, τα οποία αποτελούν και συστατικά του, δηλαδή η κροκίνη, η πικροκροκίνη, η σαφρανάλη και η κροκετίνη. Οι φαρμακευτικές ιδιότητες αυτού του μπαχαρικού είναι πολύ αξιόλογες, και όχι άδικα. Έχει αντιοξειδωτική, αντιγηραντική και αντικαρκινική δράση, χάρη στα φυτοχημικά που περιέχει, τα οποία καταστρέφουν τις ελεύθερες ρίζες του οργανισμού. Παρουσιάζει αντικαταθλιπτικές και ηρεμιστικές ιδιότητες και παράλληλα, ενισχύει την εγκεφαλική λειτουργία και τη μνήμη (ήδη στην Ιαπωνία υπάρχει σχετικό σκεύασμα), και έχει ευεργετική δράση σε άτομα που πάσχουν από άνοια ή Αλτσχάιμερ. Εμφανίζει αντιθρομβωτική δράση και μειώνει τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα. Επιπλέον, φαίνεται να βοηθάει σε κρίσεις άσθματος, στο προεμμηνορρυσιακό σύνδρομο, στη ναυτία, σε πεπτικές διαταραχές, στις ενοχλήσεις κατά την οδοντοφυΐα (στην Ευρώπη κυκλοφορεί σχετικό σκεύασμα) και στη μείωση της ακμής. Επίσης, λειτουργεί ως παυσίπονο και επουλωτικό, ενώ συγχρόνως τονώνει και δυναμώνει τον οργανισμό. Τέλος, είναι γνωστό από την αρχαιότητα για τις αφροδισιακές του ιδιότητες, καθώς ο κρόκος συνδέεται με τον έρωτα και τη γονιμότητα. Προμηθευτείτε, λοιπόν, τον κρόκο Κοζάνης και χρησιμοποιήστε τον στα φαγητά, στα γλυκά και στα ροφήματά σας. Είναι ιδανικός για φαγητά όπως το ρύζι, τα ζυμαρικά, τις πατάτες, το κοτόπουλο, το αρνί, τις ψαρόσουπες και τα όσπρια, ενώ παράλληλα ταιριάζει σε γλυκά, όπως το κέικ, το παγωτό και το τσουρέκι. Μπορεί να προστεθεί στο νερό, στο γάλα και στο τσάι, χαρίζοντας το λεπτό του άρωμα και τη πικάντικη γεύση του. Προσοχή, όμως, στην ποσότητα που θα χρησιμοποιήσετε, καθώς μπορεί να αλλοιώσει τη γεύση του φαγητού και σε μεγάλες ποσότητες θεωρείται τοξικός για τον οργανισμό. ΠΗΓΗ:prisonplanet.gr

Αντικαρκινικό φάρμακο σε ελληνικό εργαστήριο!

Παρακαλώ, επιτρέψτε μου να σας εξομολογηθώ μια αδυναμία μου: τρελαίνομαι για ωραίες επιστημονικές ιστορίες! Ξέρετε, από αυτές που κάτι ξεκινά έτσι, από καθαρή περιέργεια ενός ερευνητή, και καταλήγει, έπειτα από ευφυή πειράματα, ανατροπές και εκπλήξεις, σε ανακαλύψεις που μπορεί να έχουν επίδραση στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων τώρα και στο μέλλον. Οταν μάλιστα οι επιστημονικές αυτές ιστορίες εκτυλίσσονται σε ελληνικά εργαστήρια (με όλες τις ελλείψεις και τα προβλήματα που αυτά διαθέτουν σε σχέση με αντίστοιχά τους του εξωτερικού), ε, τι να γίνει, μου αρέσουν ακόμη πιο πολύ. Μια τέτοια ιστορία είναι αυτή που θα διαβάσετε παρακάτω. Εκτυλίχθηκε ολόκληρη στο Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ και ειδικότερα στην ομάδα της συνεργαζόμενης ερευνήτριας αλλά και καθηγήτριας Βιολογίας στο ΤΕΙ Αθήνας δρος Λίας Πατσαβούδη και προσφάτως πήρε διαβατήριο για «διεθνή καριέρα». Ολα άρχισαν πριν από 15 και πλέον χρόνια, όταν η ομάδα της ελληνίδας ερευνήτριας αναζητούσε μόρια που σχετίζονταν με την ανάπτυξη του εγκεφάλου, αλλά σήμερα η ομάδα (που με τα χρόνια έχει αλλάξει καθώς οι διδακτορικοί φοιτητές παίρνουν το δίπλωμά τους και δίνουν τη θέση τους στις επόμενες γενιές) έχει στα χέρια της έναν ισχυρό αντικαρκινικό παράγοντα. Πώς έγιναν όλα αυτά; Αυτό ήταν το ερώτημα που θέσαμε και εμείς στη δρα Πατσαβούδη κατά τη διάρκεια συνάντησής μας στο λιτό γραφείο της στο Ινστιτούτο Παστέρ. Από τον εγκέφαλο στον... καρκίνο «Καθώς τα ερευνητικά μας ενδιαφέροντα εστιάζονταν στην ανάπτυξη του νευρικού συστήματος προσπαθούσαμε να απομονώσουμε και να μελετήσουμε μόρια που θα είχαν καθοριστικό ρόλο σε αυτήν» μας είπε η δρ Πατσαβούδη και προσέθεσε: «Ενας καλός τρόπος να απομονώσει κανείς μόρια προς μελέτη είναι η δημιουργία αντισωμάτων τα οποία από τη φύση τους "συλλαμβάνουν" τα αντιγόνα τους». Προκειμένου να δημιουργήσουν αντισώματα σε ποντίκια οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μεμβράνες εμβρυϊκών εγκεφάλων αρουραίων. Το ανοσοποιητικό σύστημα των ποντικιών αντέδρασε στην είσοδο των ξένων μορίων δημιουργώντας μια σειρά αντισώματα, μεταξύ των οποίων και εκείνο με την κωδική ονομασία Mab4C5. Εχοντας αντισώματα στα χέρια τους οι ερευνητές μπορούσαν πια να μελετούν τα αντίστοιχα αντιγόνα τους στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο και το Mab4C5 έδειχνε να συνδέεται με ένα πολύ ενδιαφέρον μόριο. «Το αντιγόνο του Mab4C5 εντοπιζόταν στην αναπτυσσόμενη παρεγκεφαλίδα και έδειχνε να εμπλέκεται στη μετακίνηση των νευρικών κυττάρων. Την υποψία μας αυτή επιβεβαιώσαμε με τον κατάλληλο πειραματισμό» σημείωσε η δρ Πατσαβούδη. Το αντίσωμα που κλείνει το δρόμο στη μετάσταση Αυτό που έκαναν οι έλληνες ερευνητές ήταν να προσθέσουν το αντίσωμα στην καλλιέργεια νευρικών κυττάρων. Οταν διεπίστωσαν ότι η παρουσία του αντισώματος ήταν ικανή να αναστείλει τη μετανάστευση των κυττάρων αυτών, είχαν πάρει και την απάντησή τους σχετικά με τη λειτουργία του μορίου που μελετούσαν: «Το δεσμευμένο από το αντίσωμα μόριό μας δεν μπορούσε πια να επιτελέσει τη λειτουργία του και αυτό είχε ως συνέπεια να παρεμποδίζεται σημαντικά η κινητικότητα των κυττάρων στην καλλιέργεια. Συμπεράναμε λοιπόν ότι όντως το πρωτεϊνικό μόριο το οποίο αναγνωριζόταν από το Mab4C5 εμπλεκόταν στη μετανάστευση των κυττάρων, διαδικασία που είναι κεφαλαιώδους σημασίας κατά την εμβρυϊκή ανάπτυξη του εγκεφάλου» εξήγησε η δρ Πατσαβούδη. Συνολικά αυτά τα πρώτα πειραματικά βήματα των ελλήνων ερευνητών αποκάλυψαν δύο στοιχεία για την πρωτεΐνη που μελετούσαν: ότι αυτή εντοπιζόταν στη μεμβράνη των αναπτυσσόμενων νευρικών κυττάρων (αφού το αντίσωμα δημιουργήθηκε έναντι μεμβρανικών πρωτεϊνών) και ότι ήταν μέρος του μηχανισμού που εξασφάλιζε τη μετακίνηση του κυττάρου. Αλλά δεν γνώριζαν ακόμη την ταυτότητα της πρωτεΐνης που μελετούσαν ούτε φυσικά τον τρόπο με τον οποίο επιτελούσε τον ρόλο της. Θερμικό σοκ... επιφανείας «Χρειάστηκε να περιμένουμε ως το 2003 και να χρησιμοποιήσουμε τεχνολογίες της πρωτεομικής για να πληροφορηθούμε ότι η πρωτεΐνη που αναγνωριζόταν από το Mab4C5 δεν ήταν άλλη από την HSP90, μία από τις γνωστότερες πρωτεΐνες θερμικού σοκ» μας είπε η ελληνίδα ερευνήτρια. Πράγματι οι πρωτεΐνες θερμικού σοκ (Heat Shock Proteins, HSP) είναι μια μεγάλη ομάδα πρωτεϊνών και η HSP90 είναι από τις γνωστότερες εκπροσώπους της. Στο εσωτερικό του φυσιολογικού κυττάρου οι πρωτεΐνες αυτές, οι οποίες είναι απολύτως απαραίτητες για την επιβίωση, παίζουν ρόλο συνοδών άλλων μορίων. Ειδικότερα βοηθούν νεοσυντιθέμενα πρωτεϊνικά μόρια να λάβουν το σωστό σχήμα τους στον χώρο και να γίνουν λειτουργικά. Ωστόσο οι έλληνες ερευνητές είχαν εντοπίσει την πρωτεΐνη όχι στο εσωτερικό αλλά στην επιφάνεια του κυττάρου. Τι συνέβαινε λοιπόν; Οπως κατέδειξε περαιτέρω πειραματισμός, δύο πράγματα συνέβαιναν: αφενός, οι έλληνες ερευνητές ήταν οι πρώτοι που κατεδείκνυαν την παρουσία της HSP90 στην κυτταρική μεμβράνη εμβρυϊκών κυττάρων και αφετέρου έδειξαν ότι το αντίσωμά τους (το Mab4C5) δεν μπορούσε να εισέλθει στο εσωτερικό του κυττάρου (καθώς είναι γνωστό ότι η HSP90 αφθονεί εκεί, συνεπώς αν το αντίσωμα μπορούσε να εισέλθει στο κύτταρο θα «συνελάμβανε» και τα ενδοκυτταρικά μόρια της HSP90). Το 2004 και ενώ η ελληνική ερευνητική ομάδα κατεδείκνυε ότι το αντίσωμά της εντόπιζε την HSP90 στην επιφάνεια εμβρυϊκών νευρικών κυττάρων που μετανάστευαν, μια αμερικανική ομάδα κατεδείκνυε ότι η πρωτεΐνη αυτή εμπλεκόταν στις μεταστάσεις καρκινικών κυττάρων. Το γεγονός αυτό δεν είναι περίεργο: η μετακίνηση φυσιολογικών κυττάρων κατά τη διάρκεια της εμβρυογένεσης και της ανάπτυξης ζωτικών οργάνων όπως ο εγκέφαλος υπακούει στους ίδιους κανόνες ή μάλλον χρησιμοποιεί τους ίδιους κυτταρικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιούν και τα καρκινικά κύτταρα για να μεταναστεύσουν σε άλλες θέσεις. Αναστολή της μετάστασης! Για τον πειραματισμό της η αμερικανική ομάδα είχε χρησιμοποιήσει ένα αντίσωμα το οποίο μπορούσε να διεισδύσει και στο εσωτερικό των κυττάρων. Ηταν ακριβώς σε αυτό το σημείο των ερευνών που η δρ Πατσαβούδη και οι συνεργάτες της διεπίστωσαν ότι η αδυναμία του αντισώματός τους να μπει στο κύτταρο θα μπορούσε ίσως να αποδειχθεί και το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του! Σύμφωνα με τη δρα Πατσαβούδη, «το σκεπτικό μας ήταν το ακόλουθο: αν η παρουσία της HSP90 είναι απαραίτητη για τη μετάσταση των καρκινικών κυττάρων, η χορήγηση του αντισώματός μας και η σύνδεσή του με την HSP90 θα είχαν ως αποτέλεσμα την αναστολή της μετάστασης των καρκινικών κυττάρων αλλά με επιπρόσθετο πλεονέκτημα το να μένουν ανέπαφα τα μόρια της HSP90 που βρίσκονταν αποκλειστικά στο εσωτερικό φυσιολογικών κυττάρων τα οποία δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να διαταραχθούν. Με άλλα λόγια, πιθανότατα είχαμε ένα αντίσωμα το οποίο θα μπορούσε να αποδειχθεί ένα αντικαρκινικό φάρμακο εναντίον των μεταστάσεων ενώ θα άφηνε ανέπαφα τα υγιή κύτταρα». Με δεδομένο ότι οι μεταστάσεις είναι η κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο, ήταν προφανές ότι οι έλληνες βιολόγοι δεν θα μπορούσαν να μη διερευνήσουν την παραπάνω υπόθεση. Οπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει σε μια σειρά άρθρα τα οποία έχουν δημοσιεύσει σε έγκριτες επιστημονικές επιθεωρήσεις, η υπόθεσή τους επιβεβαιώθηκε πλήρως. Ειδικότερα στο πρώτο μέρος του πειραματισμού που σκόπευε να ελέγξει αν όντως το αντίσωμά τους θα μπορούσε να αναστείλει τις μεταστάσεις, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα κλασικό πειραματικό μοντέλο: τοποθέτησαν καρκινικά κύτταρα μελανώματος σε ποντίκια και παρακολούθησαν την εξέλιξή τους όταν σε αυτά χορηγήθηκε και το αντίσωμα Mab4C5. Υπό κανονικές συνθήκες, τα καρκινικά κύτταρα μελανώματος μεταναστεύουν στους πνεύμονες των ποντικών και σύντομα τα ζώα πεθαίνουν. Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο των ερευνητών του Ινστιτούτου Παστέρ το οποίο δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Clinical Cancer Research» (τεύχος 13:6, σελ. 1.831-1.838, Μάρτιος 2007), τα ευρήματά τους ήταν ακριβώς αυτά που είχαν ελπίσει: τα ποντίκια στα οποία μαζί με τα καρκινικά κύτταρα είχε χορηγηθεί και το αντίσωμα συνέχιζαν να ζουν και να είναι υγιή, όταν εκείνα που είχαν λάβει μόνο τα καρκινικά κύτταρα υπέστησαν μεταστάσεις και πέθαναν. Μετά το μελάνωμα και ο μαστός Βεβαίως αυτή η πρώτη απόδειξη της ικανότητας του αντισώματος να βάζει φρένο στις μεταστάσεις καρκινικών κυττάρων έπρεπε να ελεγχθεί περαιτέρω. Αυτή τη φορά η δρ Πατσαβούδη και η ομάδα της επέλεξαν να εργαστούν με ανθρώπινα κύτταρα καρκίνου του μαστού. «Ενα από τα χαρακτηριστικά αυτών των κυττάρων είναι το γεγονός ότι στην επιφάνειά τους εκφράζουν την HSP90, την πρωτεΐνη του θερμικού σοκ που αναγνωρίζει το αντίσωμά μας και επιπλέον την εκκρίνουν στο περιβάλλον τους. Θελήσαμε λοιπόν να διερευνήσουμε την επίδραση της προσθήκης του αντισώματος στη συμπεριφορά των καρκινικών κυττάρων του μαστού» μας είπε η ελληνίδα καθηγήτρια. Τα καρκινικά κύτταρα δεν εκφράζουν τυχαία την HSP90 στην επιφάνειά τους: η πρωτεΐνη αυτή, της οποίας ο ρόλος είναι να εξασφαλίζει ότι άλλες πρωτεΐνες θα λάβουν το σωστό σχήμα στον χώρο για να μπορούν να είναι ενεργές, κάνει ακριβώς το ίδιο και όταν εκκρίνεται από το κύτταρο. Ειδικότερα, εξασφαλίζει ότι μια κατηγορία πρωτεϊνών οι οποίες ονομάζονται μεταλλοπρωτεϊνάσες θα είναι ενεργές. Τι κάνουν οι μεταλλοπρωτεϊνάσες; «Πέπτουν» το παχύρρευστο εξωκυττάριο υλικό ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στα κύτταρα που «θέλουν» να μετακινηθούν. Με άλλα λόγια, οι μεταλλοπρωτεϊνάσες ελευθερώνουν το πεδίο για τις μεταστάσεις. Οπως μπορεί κανείς να διαβάσει σε άρθρο της ελληνικής ερευνητικής ομάδας στην επιθεώρηση «BMC Cell Biology» (τεύχος 11:51, 2010), η χορήγηση του αντισώματος στα πειραματόζωα με καρκίνο του μαστού είχε ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση μεταστατικών εναποθέσεων στον πνεύμονα. «Η πρόσδεση του αντισώματος στα μόρια της HSP90 έχει ως αποτέλεσμα αυτά να μην είναι ελεύθερα να συμβάλουν στην ενεργοποίηση των μεταλλοπρωτεϊνασών, πράγμα που με τη σειρά του καθιστά δύσκολη την μετάσταση των καρκινικών κυττάρων και την εγκατάστασή τους σε άλλους ιστούς» εξήγησε η δρ Πατσαβούδη. Ολοταχώς προς νέο φάρμακο! Πειράματα όπως τα παραπάνω που βρίσκονται σε εξέλιξη έχουν δείξει στους ερευνητές ότι πράγματι κρατούν στα χέρια τους έναν δυνητικό ισχυρό αντικαρκινικό παράγοντα. Ετσι έχουν ήδη προχωρήσει στην απόκτηση πατέντας για το αντίσωμά τους (το οποίο έχει «ανθρωποποιηθεί» για να είναι συμβατό για χρήση σε ανθρώπους) και έχουν ολοκληρώσει μια σειρά προκλινικές μελέτες. Επόμενο βήμα τους είναι η αναζήτηση ιδιωτικών κεφαλαίων που θα καλύψουν τη μεγάλη δαπάνη για ευρείες κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους προκειμένου το αντίσωμά τους να βρει τον δρόμο για τη φαρμακευτική αγορά. Επικεφαλής αυτής της προσπάθειας είναι ο βιολόγος και σύμβουλος επιχειρήσεων βιοτεχνολογίας κ. Νάσος Αλεβιζόπουλος, ο οποίος εξήγησε στο «BHMAScience» τους λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι το μονοκλωνικό αντίσωμα της ομάδας της δρος Πατσαβούδη μπορεί να είναι ενδιαφέρον και επενδυτικά: «Τα μονοκλωνικά αντισώματα αποτελούν αυτή τη στιγμή ισχυρούς αντικαρκινικούς παράγοντες. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις πωλήσεις των τριών πιο επιτυχημένων της αγοράς ο τζίρος ανέρχεται στα 6 δισ. δολάρια τον χρόνο. Θεωρώ ότι το Mab4C5 έχει δώσει τα καλύτερα δείγματα τόσο για την αποτελεσματικότητά του όσο και για την ασφάλειά του. Ελπίζω σύντομα να μπορέσουμε να δείξουμε το ίδιο καλά αποτελέσματα με κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους». Και εμείς ελπίζουμε και ευχόμαστε ακριβώς το ίδιο! (Το Βήμα-Science)

Φάγαμε περισσότερους από 75 τόνους αλογίσιου κρέατος

Στους Εισαγγελείς Αθήνας και Θεσσαλονίκης απευθύνεται με ανακοίνωσή του ο ΕΦΕΤ. Συγκεκριμένα, ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων καλεί τις εισαγγελικές αρχές να παρέμβουν για το διατροφικό σκάνδαλο με τη χρήση κρέατος αλόγου σε συσκευασίες αλλαντικών. Στους φακέλους που έχει αποστείλει ο ΕΦΕΤ στις εισαγγελίες, στοιχειοθετείται, σύμφωνα με την ανακοίνωση, ότι οι εταιρείες που χρησιμοποιούσαν το αλογίσιο κρέας για τη δημιουργία προϊόντων κρέατος και αλλαντικών γνώριζαν εκ των προτέρων ότι το κρέας αυτό προέρχονταν από άλογο. Σύμφωνα με τον ΕΦΕΤ και τα στοιχεία που έχει καταγράψει μέχρι τώρα, περισσότεροι από 75 τόνοι αλογίσιου κρέατος έχουν καταναλωθεί στην Ελλάδα χωρίς να το γνωρίζουν οι καταναλωτές. ΠΗΓΗ:prisonplanet.gr