Χάρις σε αυτόν επιβίωσαν τα κράτη τουλάχιστον για 150 χρόνια ακόμα

“Ιδού λοιπόν ο μέγας ευεργέτης της ανθρωπότητας!!! Χάρις σε αυτόν επιβίωσαν τα κράτη τουλάχιστον για 150 χρόνια ακόμα. Διαβάστε το γιατί. Εγώ ομολογώ πως δεν το γνώριζα. Το έλαβα από ένα φίλο μου με email ήταν ανώνυμο, δυστυχώς… Όπως όμως και να έχει, ευχαριστούμε τον συγγραφέα του για τις αποκαλύψεις που μας δίνει και είναι τόσο χρήσιμες στο να καταλάβουμε με τί μπλέξαμε…

Δήλωση του Αβραάμ Λίνκολν κατά την διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου:”Έχω δυο μεγάλους εχθρούς. Το στρατό των Νοτίων μπροστά μου και το στρατό των τραπεζιτών πίσω μου. Από τους δυο αυτούς εχθρούς ο χειρότερος είναι ο πίσω μου.” Πότε έκανε αυτή τη δήλωση ο Λίνκολν; Όταν κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου οι τραπεζίτες που δάνειζαν το κράτος με 24% τόκο προσπάθησαν να τον αναγκάσουν να τους δίνει τόκο 36%. (!!) Τι έκανε ο Λίνκολν; Απλά ενεργοποίησε το δικαίωμα που έχει κάθε κράτος να εκδίδει χρήμα. Έτσι ο Λίνκολν θαρραλέα άρχισε να τυπώνει δολάρια για τη χρηματοδότηση του πολέμου, σώζοντας τη χώρα του από τις μελλοντικές πληρωμές των υπέρογκων τόκων προς τις τράπεζες. Και όλοι γνωρίζουμε τι απέγινε ο Λίνκολν λίγο καιρό μετά. Δολοφονήθηκε. Μετά τη δολοφονία του Προέδρου Λίνκολν το 1865 κανένας άλλος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν τόλμησε να αρνηθεί να δανειστεί η χώρα από τους τραπεζίτες και να μη τους πληρώνει τόκο.

Ή για να ακριβολογούμε, ένας ακόμα Πρόεδρος των ΗΠΑ τόλμησε 100 χρόνια μετά τον Λίνκολν να το ξανακάνει, δηλαδή να μη δανειστεί η χώρα από τις τράπεζες αλλά να εκδώσει χρήμα χωρίς τόκο, και ο οποίος και αυτός είχε την ίδια κατάληξη με τον Λίνκολν. Δολοφονήθηκε και αυτός λίγο καιρό μετά την απόφασή του.Ήταν ο Τζον Κένεντι. Αλλά για να καταλάβουν οι αναγνώστες μας πώς ακριβώς οι μεγαλοτραπεζίτες καταδυναστεύουν τις χώρες και τις οικονομίες πρέπει να τους εξηγήσουμε τα παρακάτω απίστευτα (ΝΑΙ – ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ) αλλά απόλυτα αληθινά πράγματα. Ενώ το Σύνταγμα των ΗΠΑ δίνει το δικαίωμα στο Κογκρέσο να εκδίδει χρήμα, η Αμερικανική Κυβέρνηση έχει μεταφέρει το δικαίωμα της έκδοσης του χρήματος και μάλιστα με επιτόκιο στη ‘Federal Reserve’, η οποία δεν είναι κρατική, αλλά ένα όργανο των μεγάλων τραπεζών που είναι και οι μέτοχοί της. Έτσι λοιπόν η Federal Reserve δανείζει κάποιες μεγάλες εμπορικές τράπεζες (dealers) με κάποιο μικρό τόκο, οι οποίες με τη σειρά τους δανείζουν το Αμερικανικό κράτος με μεγαλύτερο τόκο(!!!) Έτσι για να καταλάβετε: Μόνο ο τόκος που πληρώνουν οι ΗΠΑ στις τράπεζες του Federal Reserve για το Αμερικανικό χρέος φθάνει το χρόνο τα 400 δισεκατομμύρια δολάρια !!! Προσέξτε: Πληρώνουν οι Αμερικανοί φορολογούμενοι 400 δισεκατομμύρια δολάρια τόκο στους τραπεζίτες για χρήματα που έχει τυπώσει το Αμερικανικό κράτος και τα έχει δώσει δωρεάν στους τραπεζίτες (και οι οποίοι τους τα δανείζουν πίσω με τόκο) (!!!) Βλέποντας ο Πρόεδρος Κένεντι αυτήν την εξόφθαλμη αδικία για τον Αμερικανικό λαό, αποφασίζει το 1963 με το νόμο Νο:11110 να πάρει πίσω τις εξουσίες της ‘Federal Reserve’ και να τυπώσει και διανείμει χρήμα το ίδιο το κράτος παρακάμπτοντας τους τραπεζίτες. Τύπωσε δισεκατομμύρια δολάρια για τα οποία το Αμερικανικό Δημόσιο δεν πλήρωνε κανένα τόκο στο Federal Reserve. Μάλιστα τα χαρτονομίσματα του Κένεντι έγραφαν επάνω UNITED STATES NOTE αντί του FEDERAL RESERVE NOTE που γράφεται πάντα. Αυτά τα UNITED STATES NOTE χαρτονομίσματα αποτέλεσαν θανάσιμη απειλή για το Federal Reserve System και τους τραπεζίτες αφού τους αφαιρούσαν δισεκατομμύρια δολάρια τόκους. Πέντε (5) μήνες μετά το τύπωμα των άτοκων δολαρίων ο Πρόεδρος Κένεντι δολοφονήθηκε. Μετά την δολοφονία του Κένεντι κανένας άλλος Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν τόλμησε να κάνει χρήση του νόμου Κένεντι παρ’ότι ο νόμος αυτός ισχύει μέχρι σήμερα.(!!) Δηλαδή με το νόμο του Κένεντι θα μπορούσαν οι ΗΠΑ τα περίπου 3 τρισεκατομμύρια δολάρια που τύπωσαν τα τελευταία 4 χρόνια να τα τύπωναν και να τα χρησιμοποιούσαν χωρίς καθόλου τόκο. Αντίθετα όμως τα τύπωσαν, τα έδωσαν στο Federal Reserve (δηλαδή στους τραπεζίτες), για να τα δανειστούν στη συνέχεια με τόκο (!!!!) Και για όσους είναι ακόμα δύσπιστοι ας μάθουν τι έλεγε ένας άλλος μεγάλος Αμερικανός Πρόεδρος, ο Τόμας Τζέφερσον (από τους δημιουργούς του Αμερικανικού θαύματος – του τότε, του αληθινού): “Εάν ποτέ στο μέλλον ο Αμερικανικός λαός επιτρέψει στους τραπεζίτες να ελέγξουν την έκδοση του χρήματος, οι χρηματοδοτικοί οργανισμοί που θα γιγαντωθούν, πρώτα με πληθωρισμό και μετά με ύφεση, θα στερήσουν από τους ανθρώπους την ιδιοκτησία τους έως ότου τα παιδιά τους ξυπνήσουν άστεγα στη γη που οι πατεράδες τους κατέκτησαν». Και για την ιστορία: Οι δολοφόνοι και του Λίνκολν (John Wilkes Booth) και του Κένεντι (Lee Harvey Oswald) δολοφονήθηκαν και οι δυο πριν προλάβουν να δικαστούν.” Σχόλιο RYaN: Στις ΗΠΑ υπάρχει ένα μόνο κράτος που πρέπει να συνεννοηθεί με μία μόνο (ιδιωτική) κεντρική τράπεζα. Έτσι, σε περίοδο βαθιάς κρίσης γίνεται εύκολα αντιληπτός ο κοινός κίνδυνος και από τα δύο μέρη, οπότε η επωφελής συνεννοήση προκύπτει, τουλάχιστον προσωρινά (κι αυτό το “προσωρινά” αξίζει να προσεχθεί σε σχέση με τις τρέχουσες οικονομικές εξελίξεις). Τα πράγματα, όμως, γίνονται πολύ χειρότερα όταν χρειάζεται να γίνει συνεννόηση μεταξύ 17 πολύ διαφορετικών μεταξύ τους κρατών με μία (ιδιωτική) κεντρική τράπεζα. Η τράπεζα αυτή διεκδικεί βέβαια την πλήρη ανεξαρτησία της γιατί γνωρίζει ότι θα της ήταν παντελώς αδύνατο να μπορέσει να συνεννοηθεί και με τα 17 από αυτά τα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους κράτη. Παρόλ’ αυτά, σε περιόδους βαθιάς κρίσης δείχνει κι αυτή να θέλει να συνεννοηθεί μαζί τους. Όμως, εδώ προκύπτει το μεγάλο ερώτημα: Τι γίνεται όταν ο κίνδυνος δεν είναι κοινός για όλα αυτά τα κράτη, ή δεν είναι το ίδιο μεγάλος για όλα τα κράτη, ή όταν τα κράτη αδυνατούν να δουν ότι ο κίνδυνος είναι κοινός? Η απάντηση είναι πολύ απλή: “η κρίση της ευρωζώνης”! ΠΗΓΗ:epicouros.blog.com